بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری و بهره وری نیروی انسانی در مراکز خدمات درمانی ( مطالعه موردی: پرستاران بیمارستان شهید صدوقی یزد )

مقدمه : بهبود کیفیت زندگی پرستاران باعث افزایش بهره­وری و نیز ارتقاء مراقبت­های دریافتی توسط بیماران می­شود و رضایت­مندی بیمار از خدمات درمانی را بهبود می­بخشد . در این راستا ، پژوهشی با هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری و بهره­وری پرستاران بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام گرفت .   مواد و روش ها : این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی و به روش مقطعی می­باشد که روی 53 نفر از پرسنل پرستاری بیمارستان شهید صدوقی یزد که به روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شده­اند ، انجام گرفت . روش جمع­آوری اطلاعات ، کتابخانه­ای - میدانی می­باشد . جامعه آماری این تحقیق را کلیه پرستاران بخش های مختلف بیمارستان شهید صدوقی یزد تشکیل داده­اند . بهره­وری پرستاران به وسیله پرسشنامه محقق­ساز پس از تأیید روایی و پایایی به کار گرفته شد و هم چنین کیفیت زندگی کاری پرستاران توسط پرسشنامه بروکس (2001) و پس از تأیید پایایی ابزار سنجیده شد . اطلاعات حاصل از 53 پرستار به کمک نرم افزار spss و با استفاده از آزمون­های آماری ، توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .   یافته­ها : نتایج این تحقیق حاکی از آن است که میزان کیفیت زندگی کاری و سطح بهره­وری پرستاران از میزان متوسط کم تر است . هم چنین یافته­های این پژوهش ، دلالت بر آن دارد که بین کیفیت زندگی کاری و بهره­وری پرستاران رابطه مثبت و معنی­دار وجود دارد .   بحث و نتیجه­گیری : از یافته­های این تحقیق می­توان نتیجه گرفت که بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران موجب ارتقاء سطح بهره­وری خواهد شد . هم چنین نتایج این پژوهش به عنوان راهنمایی برای مدیران بیمارستان­ها و مدیران خدمات پرستاری و سر پرستار ها مورد استفاده قرار گیرد و در نهایت موقعیت بیمار ، کیفیت خدمات بهداشتی درمانی و موقعیت حرفه پرستاری ارتقا یابد .